بیماری سرطان استخوان چیست و علائم آن چه می باشد؟

انواع تومورهای خوش خیم استخوان

 

استئوکندروم

تومورهای خوش خیم شایع‌تر از موارد بدخیم هستند. به گفته آکادمی آمریکایی جراحان ارتوپدی (AAOS)، شایع‌ترین نوع تومور استخوان خوش خیم، استئوکندروم است. این نوع بین ۳۵ تا ۴۰ درصد از تمام تومورهای خوش خیم استخوان را در بر می‌گیرد. استئوکندروم ها در جوانان و نوجوانان ایجاد می‌شود.

این تومورها در نزدیکی انتهای فعال و در حال رشد استخوان‌های بلند مانند استخوان بازو یا پا تشکیل می‌شوند.

به طور خاص، این تومورها تمایل دارند تا انتهای پایینی استخوان ران (فمور)، انتهای فوقانی استخوان ساق پا (درشت نی) و انتهای فوقانی استخوان بالای بازو (هومروس) را تحت تأثیر قرار دهند.

این تومورها از استخوان و غضروف ساخته شده‌اند. استئوکندروم ها به عنوان یک اختلال رشد شناخته شده‌اند. استئوکندروم در بدن یک کودک ممکن است به صورت تک یا چند تایی ایجاد شود.
 

Unidirectional fibroma nonossifying (فیبروم غیر استخوانی ساده)

Unidirectional fibroma nonossifying یک کیست ساده استخوان است. این کیست تنها کیست واقعی استخوان است. این نوع کیست معمولاً در پاها یافت می‌شود و اغلب در کودکان و نوجوانان اتفاق می افتد.

تومورهای سلول ژانت
تومورهای سلول ژانت به سرعت رشد می‌کنند. این تومورها در بزرگسالان رخ می‌دهند. آن‌ها در انتهای قسمت گرد استخوان یافت می‌شوند، نه در صفحه رشد استخوان. این تومورها بسیار نادر هستند.

انکندروم
انکندروم، یک کیست غضروفی است که در داخل مغز استخوان رشد می‌کند. این نوع تومور در کودکان شروع به فعالیت می‌کند و تا بزرگسالی ادامه می‌یابد. آن‌ها بخشی از سندرم‌هایی به نام سندرم اولیر و مافوچی هستند. انکندروم ها در دست و پا و همچنین استخوان‌های بلند بازو و ران رخ می‌دهند.

دیسپلازی فیبری
دیسپلازی فیبری جهشی ژنی است که باعث می‌شود استخوان‌ها فیبری یا رشته مانند شوند و نسبت به شکستگی آسیب پذیر شوند.

کیست آنوریسم استخوان
کیست آنوریسم استخوان، یک اختلال در عروق خونی است که از مغز استخوان شروع می‌شود. این کیست می‌تواند به سرعت رشد کند و به طور خاصی مخرب باشد، زیرا بر روی صفحات رشد استخوان تأثیر می‌گذارد.


 

انواع تومورهای بدخیم استخوان

همچنین انواع مختلفی از سرطان وجود دارند که تومورهای بدخیم تولید می‌کنند. سرطان استخوان اولیه به این معنا است که سرطان ابتدا در استخوان‌ها ایجاد شده است. با توجه به گزارش موسسه ملی سرطان (NCI)، سرطان اولیه استخوان، کمتر از ۱ درصد از انواع سرطان را شامل می‌شود.

سه نوع از شایع‌ترین سرطان اولیه استخوانی، استئوسارکوم، خانواده تومورهای سارکوما یوینگ و کندروسارکوم هستند.

استئوسارکوم
استیوسارکوم، که بیشتر در کودکان و نوجوانان اتفاق می افتد، دومین نوع شایع سرطان استخوان است. این نوع سرطان معمولاً در اطراف ران، شانه یا زانو ایجاد می‌شود. این تومور به سرعت رشد می‌کند و تمایل به گسترش به سایر قسمت‌های بدن دارد.

شایع‌ترین محل‌ها برای گسترش این تومور، مناطقی هستند که استخوان‌ها به طور فعال رشد می‌کنند (صفحات رشد)، انتهای پایینی استخوان ران و انتهای بالای استخوان ساق پا. استئوسارکوم گاهی اوقات به عنوان استیوژنیک سارکوم شناخته می‌شود.
 

خانواده سارکوما یویینگ (ESFTs)

خانواده تومورهای سارکوم یویینگ (ESFTs) نوجوانان و جوانان را هدف قرار می‌دهند، اما این تومورها گاهی اوقات می‌توانند کودکان در سن ۵ سالگی را تحت تأثیر قرار دهد. این نوع سرطان استخوان معمولاً در پاها (استخوان‌های بلند)، لگن، ستون فقرات، دنده‌ها، بالای بازوها و جمجمه ظاهر می‌شود.

این نوع سرطان در حفره‌های استخوان‌هایی که مغز استخوان تولید می‌شود (حفره‌های مدولار) آغاز می‌شود. علاوه بر رشد در استخوان، ESFT ها همچنین می‌توانند در بافت‌های نرم مانند چربی، عضلات و عروق خونی رشد کنند. طبق گزارش NCI، کودکان آفریقایی-آمریکایی به ندرت به ESFT مبتلا می‌شوند. مردان بیشتر از زنان در معرض این بیماری قرار دارند. ESFT ها به سرعت رشد و گسترش می‌یابند.
 

کندروسارکوم

در افراد میانسال و مسن بیشتر از سایر گروه‌های سنی احتمال رشد کندروسارکوم وجود دارد.
این نوع سرطان استخوان معمولاً در باسن، شانه‌ها و لگن ایجاد می‌شود.
 

سرطان ثانویه استخوان

اصطلاح “سرطان ثانویه استخوان ” به معنای آن است که سرطان در جایی دیگر در بدن آغاز شده است و سپس به استخوان گسترش یافته است. این تومورها معمولاً بر روی افراد مسن تأثیر می‌گذارند. انواع سرطان‌های زیر به احتمال زیاد به استخوان‌ها گسترش می‌یابند:
کلیه
پستان
پروستات
ریه (به ویژه استئوسارکوم)
غده تیروئید
مولتیپل میلوما
شایع‌ترین نوع سرطان ثانویه استخوان، مولتیپل میلوما می‌باشد. این سرطان استخوان به صورت تومورها در مغز استخوان بروز پیدا می‌کند. مولتیپل میلوما اغلب بر افراد مسن تأثیر می‌گذارد.
 

علل تومورهای استخوانی چیست؟

علل تومورهای استخوانی شناخته شده نیستند. چند علت احتمالی عبارتند از: ژنتیک، پرتو درمانی و آسیب به استخوانها. استئوسارکوما با درمان با اشعه (به ویژه میزان بالای اشعه) و سایر داروهای ضد سرطان به ویژه در کودکان، مرتبط است. با این حال، یک علت مستقیم برای این بیماری مشخص نشده است.

تومورها اغلب زمانی اتفاق می افتند که بخش‌هایی از بدن به سرعت رشد می‌کنند. در افرادی که شکستگی‌های استخوان داشته‌اند که با ایمپلنت‌های فلزی بازسازی شده‌اند نیز احتمال زیادی برای ایجاد استئوسارکوما وجود دارد.
 

تشخیص علائم بالقوه تومورهای استخوانی

درد خفیف در استخوان‌های آسیب دیده، شایع‌ترین علامت سرطان استخوان است. این درد به صورت گاه به گاه شروع می‌شود و سپس شدید و ثابت می‌شود. درد می‌تواند به قدری شدید باشد که فرد از خواب شب بیدار شود.
گاهی اوقات، هنگامی که افراد یک تومور ناشناخته استخوانی دارند، حتی آسیب جزئی باعث تخریب استخوانی می‌شود که قبلاً ضعیف شده است و منجر به درد شدید می‌شود. این امر به عنوان شکستگی پاتولوژیک شناخته می‌شود. گاهی اوقات تورم در محل تومور وجود دارد.

و یا ممکن است دچار درد نشوید، اما در بعضی قسمت‌های بدن متوجه یک توده جدید بافتی شوید. تومورها همچنین می‌توانند عرق شبانه، تب و یا هر دو را ایجاد کنند.

افراد مبتلا به تومورهای خوش خیم ممکن است علائمی نداشته باشند. ممکن است تومور تا ظاهر شدن در اسکن تصویری به دلیل انجام سایر آزمایش‌های پزشکی تشخیص داده نشود.

تومور خوش خیم مانند تومورهای استئوکندروم ممکن است تا زمانی که با عملکرد و حرکت روزمره تداخل ایجاد نکند، به درمان نیاز نداشته باشد.
 

تشخیص تومور استخوان

شکستگی‌ها، عفونت‌ها و سایر شرایط ممکن است به تومورها شباهت داشته باشند. برای اطمینان از ابتلا به تومور استخوان، پزشک ممکن است انواع آزمایشات را تجویز کند.

ابتدا، پزشک شما یک معاینه فیزیکی را با تمرکز بر روی محل مشکوک به تومور انجام می‌دهد.

سپس حساسیت در استخوان را بررسی و محدوده حرکت شما را تست می‌کند. پزشک در مورد سابقه پزشکی خانوادگی شما نیز سوالاتی خواهد پرسید.
 

آزمایش خون و ادرار

پزشک شما ممکن است آزمایشاتی از جمله نمونه‌های خون یا ادرار را انجام دهد. آزمایشگاه این مایعات را برای تشخیص پروتئین‌های مختلفی که ممکن است وجود یک تومور یا سایر مشکلات پزشکی را مشخص کنند، تجزیه و تحلیل می‌کند.

آزمایش فسفاتاز قلیایی یکی از ابزارهای رایجی است که پزشک برای تشخیص تومورهای استخوانی استفاده می‌کند. زمانی که بافت استخوانی شما به خصوص در تشکیل سلول‌ها فعال است، مقادیر زیادی از این آنزیم در خون شما نشان داده می‌شود. این امر ممکن است به این دلیل نیز باشد که استخوانی در حال رشد است، مثلاً در جوانان، یا می‌تواند به معنای این امر باشد که تومور در حال تولید بافت استخوانی غیرطبیعی است. این آزمون در افرادی که رشد آن‌ها متوقف شده است، قابل اعتمادتر است.
 

آزمایشات تصویربرداری

پزشک شما احتمالاً برای تعیین اندازه و مکان دقیق تومور، اشعه ایکس تجویز می‌کند.
بسته به نتایج اشعه ایکس، سایر آزمایشات تصویربرداری ممکن است لازم باشند از قبیل:
سی تی اسکن مجموعه‌ای از تصاویر اشعه X دقیق داخل بدن شما است که از چندین زاویه گرفته شده است.
اسکن MRI از آهن ربا و امواج رادیویی برای ارائه تصاویر دقیق از منطقه مورد نظر استفاده می‌کند.
در یک توموگرافی انتشار پوزیترون (PET) اسکن، پزشک شما مقدار کمی گلوکز رادیواکتیو را در ورید تزریق می‌کند. از آنجایی که سلولهای سرطانی نسبت به سلول‌های معمول از گلوکز بیشتری استفاده می‌کنند، این امر به پزشک بسیار کمک می‌کند تا محل تومور را پیدا کند.
آرتریوگرام (آنژیو گرافی) تصویر اشعه ایکس از شریان‌ها و رگ‌ها است.
اسکن استخوان نیز ممکن است مورد نیاز باشد.
 

بیوپسی ها

پزشک ممکن است بخواهد بیوپسی انجام دهد. در این آزمون، نمونه‌ای از بافتی که تومور شما را تشکیل می‌دهد، برداشته خواهد شد. نمونه در آزمایشگاه زیر میکروسکوپ بررسی می‌شود. انواع اصلی بیوپسی، بیوپسی سوزنی و بیوپسی اینسیژنال هستند.

بیوپسی سوزنی ممکن است در مطب پزشک یا توسط رادیولوژیست همراه با یکی از آزمایشات تصویربرداری که قبلاً ذکر شد، انجام شود. در هر صورت، بی حسی موضعی برای جلوگیری از درد وجود دارد.

پزشک شما سوزنی را در استخوان قرار می‌دهد، با استفاده از آن کمی از بافت تومور را برمی دارد. اگر رادیولوژیست بیوپسی سوزنی انجام دهد، از تصویر اشعه ایکس، MRI یا سی تی اسکن برای پیدا کردن تومور و تعیین محل ورود سوزن استفاده می‌کند.

بیوپسی اینسیژنال، که به نام بیوپسی باز نیز شناخته می‌شود، در اتاق عمل تحت بیهوشی انجام می‌شود بنابراین شما در طول این پروسه خواب هستید. پزشک شما برشی ایجاد می‌کند و بافت را از طریق برش بر می‌دارد.
تکمیل بیوپسی استخوان برای تشخیص قطعی بیماری ضروری است.
 

تومورهای خوش خیم چگونه درمان می‌شوند؟

اگر تومور خوش خیم باشد، ممکن است نیاز به عمل داشته باشد یا نداشته باشد. گاهی اوقات پزشکان تومورهای خوش خیم را فقط برای بررسی بروز تغییر در آن‌ها در طول زمان رصد می‌کنند. این امر نیاز به بازنگری دوره‌ای و پیگیری اشعه ایکس دارد.

تومورهای استخوان می‌توانند رشد کنند، ثابت باقی بمانند یا در نهایت ناپدید شوند. در کودکان احتمال بیشتری وجود دارد که تومورهای استخوانی آنها در حین بالغ شدن، ناپدید شوند.

با این حال، پزشک ممکن است بخواهد تومور خوش خیم را جراحی کند. تومورهای خوش خیم می‌توانند

گاهی اوقات گسترش پیدا کنند و به تومورهای بدخیم تبدیل شوند. تومورهای استخوان همچنین می‌توانند باعث شکستگی شوند.
 

تومورهای بدخیم استخوان چگونه درمان می‌شوند؟

اگر تومور شما بدخیم است، به دقت با تیمی از پزشکان برای درمان آن کار می‌کنید. با اینکه تومورهای بدخیم علت نگرانی هستند، چشم انداز برای افراد مبتلا به این بیماری، همانطور که درمان‌ها توسعه یافته و عیب یابی شده‌اند، بهبود می‌یابد.

درمان شما بستگی به نوع سرطان استخوان و گسترش یا عدم گسترش آن دارد. اگر سلول‌های سرطانی شما به تومور و ناحیه اطراف آن محدود می‌شوند، این امر سرطان موضعی نامیده می‌شود. در مرحله متاستاز، سلول‌های سرطانی قبلاً به سایر قسمتهای بدن گسترش یافته‌اند. این امر باعث می‌شود درمان سرطان دشوار شود.

جراحی، پرتو درمانی و شیمی درمانی، استراتژی‌های اصلی برای درمان سرطان هستند.
 

عمل جراحی

سرطان استخوان معمولاً با جراحی درمان می‌شود. در عمل، تمام تومور برداشته می‌شود. جراح به دقت، اطراف تومور را بررسی می‌کند تا مطمئن شود پس از جراحی هیچ سلول سرطانی باقی نماند.

اگر سرطان استخوان در دست یا پا باشد، جراح ممکن است از آنچه که به عنوان جراحی نجات عضو شناخته می‌شود، استفاده کند. این امر بدان معنا است که در حالی که سلول‌های سرطانی برداشته می‌شوند، تاندون‌ها، عضلات، عروق خونی و اعصاب تخریب می‌شوند. جراح شما استخوان سرطانی را با یک ایمپلنت فلزی جایگزین می‌کند.

پیشرفت‌های شیمی درمانی به طور قابل ملاحظه‌ای باعث پیشرفت درمان و شانس زنده ماندن شده‌اند. داروهای جدید به طور مداوم معرفی میشوند.

تکنیک‌های جراحی نیز تا حد زیادی بهبود یافته‌اند. پزشکان به احتمال خیلی زیاد می‌توانند اندام شما را حفظ کنند. با این وجود، ممکن است به جراحی ترمیمی نیاز داشته باشید تا عملکردهای اندام تا جایی که امکان پذیر است، حفظ شوند.
 

پرتو درمانی

پرتو درمانی اغلب در ارتباط با جراحی استفاده می‌شود. از اشعه ایکس با دوز بالا برای کوچک کردن تومورها قبل از عمل و کشتن سلول‌های سرطانی استفاده می‌شود. پرتودرمانی همچنین می‌تواند درد و احتمال شکستگی استخوان را کاهش دهد.
 

شیمی درمانی

اگر پزشک شما فکر می‌کند که احتمال دارد سلول‌های سرطانی گسترش پیدا کنند یا قبلاً گسترش پیدا کرده‌اند، ممکن است توصیه به انجام شیمی درمانی کند. این درمان از داروهای ضد سرطانی برای کشتن سلول‌های سرطانی رو به رشد استفاده می‌کند.
عوارض جانبی شیمی درمانی عبارتند از:
حالت تهوع
تحریک پذیری
ریزش مو
خستگی شدید
 

کرایو جراحی (جراحی با سرما)

کرایو جراحی یکی دیگر از درمان‌های ممکن است. این درمان شامل کشتن سلول‌های سرطانی با انجماد آنها توسط نیتروژن مایع است. لوله توخالی به تومور وارد می‌شود و نیتروژن مایع یا گاز آرگون به داخل تزریق می‌شود. در بعضی موارد، سرما درمانی می‌تواند به جای عمل جراحی معمول برای درمان تومورهای استخوانی استفاده شود.
 

بازیابی از درمان تومور استخوان

پزشک از شما می‌خواهد که در هنگام بهبودی با او در تماس باشید. پیگیری اشعه ایکس و آزمایش خون لازم است تا اطمینان حاصل شود که کل تومور از بین رفته و برنمی گردد.

ممکن است لازم باشد هر چند ماه یکبار آزمایشات را مجدداً انجام دهید.

سرعت بهبودی شما بستگی به نوع تومور استخوانی که داشتید، میزان بزرگی آن و محلی که تومور قرار گرفته است، دارد.

بسیاری از افراد گروه‌های حمایت از سرطان را در این زمینه مفید می‌دانند. اگر تومور استخوان شما بدخیم است، از پزشک خود در مورد منابع و یا گروه‌هایی مانند انجمن سرطان آمریکا (ACS) پرس و جو کنید.


منبع: سایت راستینه